I’m not a wolf การให้สุนัขกินอาหารเหมือนบรรพบุรุษของพวกมันที่เป็นสัตว์ป่า ถือว่าเป็นผู้ไม่ใส่ใจกับเรื่องวิวัฒนาการและไม่เข้าใจความต้องการของสุนัข
ยังคงมีการโต้เถียงกันว่าอาหารที่ประกอบไปด้วยเนื้อสัตว์ อย่างเดียวเป็นอาหารที่เหมาะสมกับสุนัขที่สุดหรือไม่ นั่นเพราะว่าสุนัขมีบรรพบุรุษเป็นหมาป่าซึ่งกินเนื้อดิบเป็นหลัก
แน่นอนว่านั่นเป็นข้อมูลที่ถูกต้อง แต่เวลาได้ผ่านมานานมากๆแล้วจนสุนัขกลายเป็นสัตว์ที่ซื่อสัตย์ของมนุษย์ การฝึกสุนัขให้เชื่องและการเพาะพันธุ์แบบคัดเลือกสายพันธุ์ ได้เปลี่ยนสุนัขไปจนความเป็นหมาป่าแทบจะไม่เหลือ โครงสร้าง,ขนาดและลักษณะฟันของมันได้เปลี่ยนไป กลไกการย่อยอาหารก็ไม่เหมือนเดิม แม้แต่ความยาวของลำไส้ก็ไม่สามารถนำมาเทียบกันได้ เพราะความแตกต่างกันของขนาดตัว
ความต้องการพลังงานก็แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง หมาป่าจะเคลื่อนที่วันละ50กิโลเมตรขึ้นไป ในขณะที่สุนัขเลี้ยงในบ้านจะเดินไม่เกิน7หรือ8กิโลเมตรต่อวัน ในระหว่างการเปลี่ยนจากหมาป่าเป็นสุนัขได้มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นมากมาย
การฝึกให้เชื่องเป็นกระบวนการเปลี่ยนแปลงสุนัขในระดับยีนทำให้ไม่เหลือสัญชาตญาณของสัตว์ป่า สุนัขยังคงมีความสัมพันธ์ห่างๆกับหมาป่า แต่พฤติกรรมต่างๆรวมทั้งการกินนั้นไม่สามารถนำมาเทียบเคียงกันได้แล้ว
สุนัขถูกจัดเป็นสัตว์กินเนื้อในการแบ่งประเภทของสัตววิทยาเท่านั้น แต่ในมุมมองเรื่องอาหารสุนัขเป็นสัตว์ที่กินได้ทั้งเนื้อและพืช นี่ไม่ได้หมายความว่าจากนี้สุนัขจะกินอาหารเหมือนมนุษย์ แต่บ่งบอกถึงความต้องการอาหารของสุนัขที่มีความสมดุล ให้พลังงานที่พอเหมาะกับความต้องการ โดยอาหารสุนัขที่มีคุณภาพจะประกอบด้วยไขมันต่ำโปรตีนสูง ธัญพืชและกากใยอาหารในสัดส่วนที่เหมาะสม
ด้วยเหตุนี้เราจึงควรให้อาหารที่มีเนื้อสัตว์ในปริมาณมากแต่ไม่มากจนเกินไปให้แก่สุนัข และยิ่งดีขึ้นไปอีกหากมีความเข้าใจว่าส่วนประกอบของเนื้อสัตว์นั้นหมายความว่าอย่างไร